4-23 Haziran 2013 tarihleri arasında yapmayı planladığımız “Çıplak Ayaklar Festivali” hayal ettiğimizden de büyük bi festivale dönüştü : )

Şimdilik sahnemiz sokaklar, Hareketle kalın!

Bir düş ülke – Çıplak Ayaklar Kumpanyası 10 yaşında

10 sene önce çıplak ayaklarımızla ilk sahneye çıktığımızda gösterimizin ismini “why, inçu, çima, neden…” koymuştuk. 10 sene sonra bugün geriye dönüp baktığımızda görüyoruz ki; cevaplardan çok sorularla ilgilenmemiz hiç de tesadüf değilmiş. Bir kelimesine bile dokunmadığımız manifestomuzu İlhan Berk’in çıplak ayak şiirindeki “bir düş ülke” ile sonlandırmış, ardından da “ya da bu düş ülkeyi arar ” diyerek yola koyulmuştuk. O yolda aynen devam ediyoruz…..

10 yılda neler oldu?

Onlarca sahnede onlarca dostla eserler üretildi, ‘çoğalsak ne güzel olur’ diye yazmıştık, artık Tophane’deki stüdyomuza neredeyse sığmaz olduk. 2000’lerin başında kendi imkanlarımızla kiraladığımız sahnelerde yaptığımız gösterilerimizin biletlerini sırt çantalarımızda sattık. İlk olarak ”why, inçu, çima, neden…” gösterisi için yan yana geldik. Sonra bu yan yana gelişlerin, üretilen projelerin ve paylaşımların ardı arkası kesilmedi. İpin ucunu kaybettiğimizin farkındaydık. Zaten ipi sıkıca tutmaktansa kaçmasına izin vermek ruhumuzda vardı.

Böylece Why, İnçu, Çima, Neden…, Kelimeler, Mirror, Davet, Kalon Kakon, phd dans günleri, Vatandaş Türkçe Konuş, Mehmet Barış’ı Seviyor, Trainspotting, İstanbuldans Festivali, Fail-i Meçhul, dzzzt dzzzt, Engin-Ar, Şehirde, Mavi, Kontrol, Sen Balık Değilsin Ki, Gomidas’la Yolculuk ve Ters Okyanus, ürettiğimiz ve seyirciyle buluşan gösterilerimiz oldu.

Onlarca arkadaş beraber büyüdük. Dans etmeyi, koreografi yapmayı, dans muşambası taşımayı, ışık tasarımını, müziği, aşkı, dinlemeyi, kırılmayı, onarmayı, tartışmayı, beraber üretmeyi, dünyayı ve kahveyi köpüklü yapmayı beraber deneyimledik. Birbirimizi hep yüreklendirmeye çalıştık. Gidenlerle ve kalanlarla bazen tökezlesek de, isimleri saymakla bitmeyecek güzel gözlü, güzel kalpli insanlarla tanıştık. 2007’de Tophane’deki stüdyomuza geçtiğimizde, derslerimize ve gösterilerimize gelen yüzlerce kişi bize daha fazla üretme cesareti verdi. 10 yıl önce, 20’li yaşlarımızda “cahil cesareti”yle işler yaparken, bugün hala 30’lu yaşlarımızda cahil cesaretine devam etmekteyiz.

Bir dil üretmenin derdine düştük ve kendi mutfağında, kendi işlerini yapanlarla yollarımızın kesişmesini hiçbir zaman tesadüften saymadık. Doğanın kendi iç işleyişine hayran olduğumuzdan, rüzgar bize ne fısıldadıysa tartışmadan onu dinledik. Uzak kumsallardan aldığımız taşları da, kaybolup gitmiş ailelerin siyah beyaz fotoğraflarını da yaşamımızın bir parçası yaptık, elleriyle tohum ekenlerin tırnaklarını kendi tırnaklarımızmış gibi sevdik. Hatalarımız oldu elbette, ama yolumuz zaten asfalt değildi hiç bir zaman, toz duman bir toprak yoldu ve çıkmazlarla doluydu. Bizler şehirleri kaybolarak gezmeyi sevenlerdendik. Çıktığımız turnelerde en sevdiğimiz yerler belki de o yüzden parklar oldu!

Bugün önayak destekçilerimizin de yardımıyla, kendi seyircisini ağırlayabilen bir stüdyo olarak farklı repertuarları aynı anda oynayabilme imkanına sahibiz. Teknikten, müziğe, yemek yapmaktan, temizliğe, gişede durmaktan, proje üretmeye, herkesin biraz herşeyi yaptığı – deneyimlediği hala deneme aşamasında olan bir topluluğuz.

Haziran ayında Çıplak Ayaklar Kumpanyası’nın 10. Yılını kutluyoruz.

4 – 23 Haziran 2013 tarihleri arasındaki Çıplak Ayaklar Festivali bir arada olmak için iyi bir fırsat… Bekleriz...